تقدیم به بهترین مرد دنیا

او "مرد" است دستهایش از تو زبرتر و پهن تر است...

صورتش ته ریشی دارد...

جای گریه کردن موهایش سفید می شود ...

او با همان دست های زبرش تو را نوازش می کند...

وبا همان صورت ناصاف و ناملایم تو را می بوسد و تو آرام میشوی...

به او سخت نگیر...!

او را خراب نکن...!

او را نامرد نخوان...!

آنقدر او را با پول و ثروتش اندازه نزن...!

فقط به او نخ بده تا زمین و زمان را برایت بدوزد...

فقط با او روراست باش تا دنیا را به پایت بریزد...

آن مردی که صحبتش را میکنم خیلی تنها تر از زن است..!

لاک به ناخن هایش نمیزند که هر وقت دلش یک جوری شد دستهایش را باز کند ناخن هایش را نگاه کند و ته دلش از خودش خوشش بیاید...!

مرد موهایش بلند نیست که توی بی کسی هایش کوتاهش کند و اینطوری با همه ی دنیا لج کند...!

مرد نمیتواند وقتی دلش گرفت, به دوستش زنگ بزند ,یک دل سیر گریه کند و سبک شود...!

مرد دردهایش را اشک نمی کند, فرو میریزد در قلبی که به وسعت دریاست...

یک وقت هایی ,

یک جاهایی,

باید گفت "میم" مثل "مرد"